Heb jij wel eens het gevoel dat je ‘ik-loos’ bent? Dat je niet echt zelf kunt bedenken wat je kunt doen, maar dat af en toe aan een ander vraagt? Dat je het lastig vindt jezelf voor te stellen hoe iets zal gaan? Of hoe iets voor een ander is? Dat mensen je verrassen met wat ze doen, omdat je dat niet goed ingeschat had? Dat je niet echt weet waar je zelf behoefte aan hebt? Dat je het lastig vindt een gesprek met een persoon op gang te brengen?
Geen ik-referentie
Dit zijn allemaal voorbeelden van situaties waar jouw ‘ik’ erg belangrijk voor is. De ervaring leert dat veel mensen met autisme geen ‘ik-referentie’ hebben. Door de boeken en trainingen van Vera Helleman en Martine Delfos heb ik hierover de nodige kennis opgedaan. Het levert de nodige ‘aha’ momenten op, als dit in de gesprekken met mijn cliënten ter tafel komt. Een van mijn eerste vragen is vaak ‘wat wil jij?’ Ik weet dat juist deze vraag erg lastig is. Ik zie dan vaak grote ogen van verbazing en verwarring en hoor: ‘geen idee’. Ik glimlach, de eerste stap naar bewustwording is nu gezet.
Cognitief brein
Als ik de vraag anders stel, bijvoorbeeld ‘wat zou fijn zijn om nu te doen?’ of ‘waar heb je nu zin in om te eten?’ dan krijg ik wel een antwoord. Ik zie de verbazing als de client hoort wat ze zelf zeggen. Voor mij is de verklaring (nu) best logisch. In mijn contact met allerlei verschillende cliënten heb ik ervaren dat zij al snel hun cognitie (denkende brein) erbij pakken om verschillende zaken te begrijpen. Dat is niet heel anders dan wat mensen zonder autisme doen. Maar mensen mét autisme zijn hier heel erg goed in. En omdat ze dit al vanaf jonge leeftijd doen, leren ze hun lijf niet kennen en ervaren ze dat lijf niet goed.
Meer voelen
Veel mensen die ‘ik-loos’ zijn, blijven maar op zoek naar die ‘ik’. Ik leer jou daar op een andere manier mee om te gaan. Als je niet meer op zoek gaat naar je ‘ik’, maar accepteert dat vóélen ook belangrijk is in je leven, kom je verder. Je ervaart meer rust, krijgt vanuit je lijf antwoorden. Dat is een heel nieuwe invalshoek, die in eerste instantie vaak weerstand oproept. Eerlijk zijn over wat je voelt, ook al ken je niet de juiste woorden, is belangrijk. En tegelijkertijd moeilijk, ook voor mensen zonder autisme! Bij de ene persoon voel je je prettig, terwijl een ander je een nare kriebel in je lijf geeft. Met welke persoon zou jij dan vriendschap willen opbouwen?
Huiswerk
Nadat ik met jou deze aanpak heb besproken, vraag ik je te gaan voelen. Hoe reageert jouw lijf? Je moet je namelijk meer bewust worden van je lijf. Vervolgens krijg je huiswerk mee. Ik geef je bijvoorbeeld de opdracht drie keer per dag je lijf te scannen. Wat voel je? Wat heeft je lijf nodig? Door dit consequent te doen, krijg je langzaam maar zeker meer antwoorden en groeit je bewustwording. Je krijgt balans in denken, voelen en doen en dat geeft je weer rust. Als je van hieruit kan leven, krijg je de regie weer in eigen handen.
Mindfulness kan hier een goede bijdrage aan leveren, zeker de vorm die ik via Annelies Spek heb geleerd.
Herken je je hierin en wil je er meer over weten? Bel of mail me, dan bespreken we wat ik voor jou kan betekenen.
Recente reacties